TORINO AWAY

Torino, Augusta Taurinorum, “Motorcity” edo Turin izenez ezagunagoa dugun hiria. Hiri honek ia milioi bat biztanle ditu, eta duela hilabete batzuk bisitatu nuen.

Urriaren 22ra arte egingo dugu atzera. Torino-Genoa, lehen zatiaren ondoren aspergarria izango zela zirudien partida, azkenean entretenigarria bilakatu zen. Baina onena ez zegoen berdegunean, baizik eta bisitarien harmailetan, Curva Primaveran, non Genoako 300-350 Tifosi inguru 90 minututan zehar animatzen aritu ziren, emaitzak ez lagundu arren.

Torino-Genoa

Nahiz eta emaitza 3-2 izan, Vecchio Balordoren zaleak, Gianni Breraren hitzetan, Ultra Granatakoak (Curva Maratonan kokaturiko taldea eta Torinoren jarraitzaileak) baino ozenagoak izan ziren, zeinak une jakin batzuetan baino ez ziren nabarmendu, euren kantak estadioaren gainerakoek laguntzen zutenean.

Futbol-partidaren ondoren, estadioaren barruan garagardo batez gozatzeko aukera zegoen (5 dolarretan), eta atseden hartzeko ordua zen hurrengo egunerako, turista guztiek egiten dutena egiteko. Baina gu ez gara mota horretako turistak; beraz, hiriko lagun pare batekin hitz egin ondoren, erabaki genuen El Paso Occupato-n geratzea (1987tik NOFX edo The Offspring bezalako bandak jo duten gune okupatuan), garagardo batzuk hartu eta gau horretan zeuden kontzertuak ikusteko.

Behin han, ezer gutxi esan behar da, garagardoa eta garagardo gehiago, zuzeneko musika eta lankideak. Zerbait gehiago eska daiteke?

Hurrengo egunean estadioa edo CSOA (Gizarte Zentro Autogestionatua) baino zerbait gehiago bisitatzeko eguna zen, beraz, hegoalderantz jo genuen Po ibaiaren ertzetatik. Ez dugu inor engainatu nahi, paisaia ederra dago, eta gomendagarria da paseoren bat edo beste egiteko eta zuen amari bidaltzeko argazkiren bat ateratzeko, ondo zaudetela esateko.

Po ibaia.

Valentinoko Gaztelura jaitsi ginen, gazteluaren izen bereko parkean 4 argazki atera eta hiriaren erdigunera itzuli ginen; bazkaltzeko ordua zen eta gorputzak bazekien.

Indarrak berreskuratu ondoren, erabaki genuen garaia zela dendak bisitatu eta soldataren zati bat bertan uzteko.

Stone Island denda ofiziala.

Roma bidea hiriko dendarik garestienak gordetzen dituen kalea da, luxuzko dendak eta munduko markarik garrantzitsuenak aurki ditzakezun kilometro luze bat. Bai, hor daude Stone Islanden denda ofiziala eta C.P. Companyren denda-banatzailea, Rolex, Louis Vuitton, The North Face, eta abar.
Begiratu bat eman eta gozotegia izateagatik harrigarria zen taberna batean zerbait hartu ondoren, Bull Brigadeko lankideekin lasai edatera joan ginen, eta haiekin elkarrizketa bat izango genuela espero genuen. Topalekua Vanchiglia auzoa da, CSOA Askatasuna ere dagoen auzoa.

Bull Brigadeko kideekin.

Behin "Colosseum" ean, garagardo artisauaren taberna guztiz gomendagarrian, edozein benetako “dotorek” hustuko lukeena, Torino eta EHko egoera musikalaz hitz egitera eseri ginen, futbolaz eta harmailez hitz egitera, poliziarekin azkenaldian izan ditugun arazoez hitz egitera; tira, gure egunerokoaz hitz egin genuen eta iritziak trukatu genituen.

Tartetxo bat egingo dugu blog honetatik besarkada bat bidaltzeko Mark eta bere talde osoari, Torinoko poliziaren errepresioa jasaten ari dena, bera eta beste 60 kide biktima izan ziren muntaia polizial baten ondoren.

CSOA ASKATASUNA.

Ordu batzuetako solasaldiaren eta garagardoaren ondoren, etxera joateko ordua heldu zen, batzuk seme-alabengatik eta beste batzuk bezperako ajea oraindik arrastaka generamalako.

Igandean, laster jaiki ahal izan ginenez, La Motorcity 'k dituen etorbide luze eta zabalak bisitatzeko aprobetxatu genuen. Mercato Centrale Torinora iritsi ginen, Porta Palatinaren ondoan dagoena (erromatarren garaian sartu zen hirira) eta hirira joaten bazarete bisitatu behar duzuena.

Via Roman erosketa batzuk egin ondoren, eta atsedenaldia hartu nahian, Piazza San Carlo kaleko taberna bat aprobetxatu genuen Martini bat hartzeko. Martinia Turinekoa da jatorriz.

Kopa batzuk eta txokolate pixka bat hartu ondoren, astelehenerako hotelera joan ginen atseden hartzera eta bueltako hegazkina hartzera. Baina noski, itzuliko gara, paretaren bat edo beste utzi baitugu pegatinarik gabe.