MUSIKA ETA HARMAILAK. ABERDEENETIK POURTSMOUTHERA.

Beti izaten da zaila gizarte hermetiko bat aztertzea. Bizitza osoa ematen dugu arrazionaltasunetik ihes egiten diguten kontuei arrazoiak bilatu nahian. Bada, horietako bi dira musika eta futbola, eta elkartzen direnean...

Futbola bera jaiotzen denean sortzen da bi alderdi horien batasuna. Kirol honek sortzen duen giro zamatsua eta urduritasuna horren inguruan sortzen den musikan bertan islatzen dira.

70eko hamarkadan jaio ziren antolatutako futboleko lehen harmailak, eta, horiekin batera, musika estilo propioa. Sham 69k Harry up abesten zuen, Harry lelo futbolero baten barruan, eta Cockney Rejects taldekoek single osoak egiten zizkioten West Ham United taldeari.

Gaiaren alderdirik interesgarriena musika bateratua sortzea izan zen, azkenean, deskonposizio-fasean zegoen Erresuma Batuko harmaila guztietarako. Aberdeenetik Portsmouthera, mutilek batasun musikalaren sentimendua zuten, beren taldeen iskabila chauvinistetatik urrun.

Rock & Rolla leku guztietan entzuten zen, eta bazirudien ez zitzaiola inori axola. Bramall Laneko bozgorailuetan orro egiten zuen Town Called Malicek, eta inguruko pubetan mutilak Sweet Caroline partidu aurreko kanta propioa eginez dibertitzen ziren.

Argi zegoen UKko harmaila bortitzenetako biztanleek Londresko deia entzun zutela, The Clash arduratu zen horretaz. 80ak Londresko musikaren nagusitasunaren eta Rock & Rollari monotonia kendu eta harmailei itxura garaikideagoa ematen zioten soinu berrien artean igaro ziren.

Garai zailetako amorruak malenkoniari bide eman zion. Ian Curtisek ukitu existentzialista eman zien harmailei, eta horrek musika futboleroaren barruko aldaketa nagusia ekarri zuen.

Harmailetako mutilak soinu (eta droga) berriekin esperimentatzen hasi ziren, estadiora bidean flotarazten zituztenak.

Puristek, ordea, ez zituzten oso ondo hartu berritasun horiek. Chelseako mutilek, droga berri hauek beren kideengan eragiten zuten alienazioarekin nazkatuta eta NFrako joera politikotik aldendentzen zituztela ikusita, Hooligans against Acid sekzio ospetsua sortu zuten. Sekulako gertaera.

NME (New Music Express) aldizkari ospetsuak fenomeno horren guztiaren berri eman zuen; horrela, soinu berriak indartu zituen eta harmailetako musikari batasuna eman zion.

Eklosio honetako partaide nagusien arabera, harmailetako estetika musikaleko inflexio-puntua 1990ean gertatu zen, The Farm taldeak bere Groovy Train argitaratu zuenean. Soinu ausartek eta sintetizadoreek herrialde osoko harmailetan harrera izugarria izan zuten. Abestia Uk Singles Charten TOP 10era iritsi zen, neurri batean, bere ereserkia egin zuten mutil bortitz horiei guztiei esker.

Ian Curtisen mamua harmailetan zehar zihoan, batez ere Manchesterreko metropoli-eremuan. Bertan, Joy Division taldeko kideek Ingalaterrako kutsu alternatiboko lehen kluba sortu zuten: The Haçienda.

New Orderren lehenengo lana.

Madchester soinuak, Happy Mondays taldearen Madchester Rave On (Hallelujah) singleak sortuak, hiri hau garaiko estetika musikalaren erdian jarri zuen.

Hauts haietatik, lohi hauek. 90ak musika oso heterogeneo baina bateratuaren artean iragan ziren estatu ingeles osoan. Oasis, Blur, Pulp… Halako taldeen garaia izan zen. Harmailen soinu osoa batean batu zen. Batzuek Britpop deitu zioten.

Erresaka handi bat bezala iritsi ziren 00ak. Baina inork ez zuen musika ingelesa geldiarazi. Abangoardian mantentzeko irrikan zeuden harmailek eskatzen zituzten eskakizunak betetzen zituzten taldeak bilatu zituzten beren hirietan.
Shefieldek Arctic Monkeys aurkitu zuen eta Bramall Linek orro egin zuen berriro, The Courteeners taldeak harmailak berritu zituen Manchesterren eta Hard-Fik CCTVko (telebistako zirkuitu itxia) izar bihurtu zituen Londresko mutil guztiak.

Alex turner.

Musika lagun izan zuten mutil horiek bidaietan, porrotetan, ligako azpitxapelketetan eta jaitsieretan. Musikak negarrak, barreak eta borroka laguntzen ditu, baina garrantzitsuena badakizue:

Aberdeenetik Portsmouthera ez duzu musika ezberdin bat entzuten den estadiorik aurkituko, partidu-aurrekoak beti musika onarekin lagunduta daude eta hori ez da futbolaren barruko erakunde kapitalisten lorpena, hori benetan bizirik sentitzen dutena hiltzen utzi ez zuten mutilen lorpen herrikoia da.

DON´T FORGET THE RIOTS!